Adı koyulmamış hiçbir şeyin gerçek anlamda;
var olduğuna ikna olamayan bir kalbin sahibiydim ben.
Hayata kelimelerle hükmeden biriydim ben.
Var olanla yok olan arasında fark bir isim..//N.B.

Aforizmalara sahip çıkmalı!

Zirvede başarı vardır ama oksijen yoktur.
Yüksekte olmak,aşağıdaki olan biteni görmek açısından iyidir ve fakat ömür açısından kötüdür.
En hızlı ve en ölümcül düşenler,en yukarıda olanlardır.
Yüksek bir yere tırmanmak için yola çıkanlar,oldukları yere kamp kurup tekrar düşünsünler.

Sorma!
Yangın sönseydi suyla,
Denizler her akşam böyle yanmazdı..//İ.Tenekeci

yük olmayayım dünyaya diye,
yalnızca adını yazabilen,
biri olmak isterdim..//İ.Tenekeci

Tam bir sırrımı söylecekken,anladım ki onu sır yapan gizli kalması,sustum!

"Aynada değil bir de suda bak kendine", dedi...

Kaç kilo çeker palyanço!
Umursamıyorum yılgınlığımı filan
Çünkü sessizce yaşanmalı her şey
Bir devrim sessizce olmalı mesela
Ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun..

Bir karavan almalı..

"çölü güzel yapan" dedi küçük prens;
 "bir yerlerde bir kuyuyu gizliyor olması..."

Hangi kuş taşımış ki acaba,bu haberin yükünü?

Bilmediklerimi özlüyorum demiş ya hani şair,
ah ne çok özlüyorum keşke hiçbir şey bilmesem!

Kusura bakma teselli hazretleri !
Sana layık bir mürid olamadım, besbelli büyük şehirlerin küçük içinde dansa kaldırılan utangaç bir kız gibi buldum bu dünyada kendimi. Ve camları hohlayıp da çizdiğim resimlerden bir ben kaldım.//İ.Tenekeci

Söylenecek sözün çokluğu bazen insanı dilsiz bırakır...
Tıkanır kalırsınız.
Haklılığın suskunluğu diğer suskunluklara benzemez.//M.Mungan

Kalıp değişince,insanın özü değişmiyor ki!

Laf ile peynir gemisi yürümüyor maalesef..

Olur,olmaz olur mu?Ama olmaz olsun!//Asaf Efendi

...Süt buğusu gibi solgun maviliğin yayıldığı ıssız bir sabah vakti, dönüp dönmeyeceğini bilmediğin bir yolculuğa çıkmak için ürpertilerle binip kapaklarını kapatırsın. Eğer dönersen, başka biri olarak döneceksindir yolculuğundan. O denizaltı bir yere gitmez. Giden sensindir.//Kristal Denizaltı

Ihlamurlar çiçek açtığı zaman!

Pire sebebiyle yorgan yakmak pek te kolay değil;
lakin gerekir ki dört mevsim yaz olsun..

Şş.."insanlık" uyuyor!

Eller Günahkar..
...Her kalem tutan el yazmak istedi,dökmek istedi içindekileri,herkesin vardı içinde anlatmak istedikleri.Ben okudum yalnızca,öyle çeşitli yazılara şahit oldu ki gözlerim, parmaklarım "yazmamanın tutsaklığına" daha fazla boyun eğemedi.Demek varmış naçizane söylemek istedikleri.Ona,buna,şuna..değil yalnızca gözlerinden bir nebze ödün verip okumaya incelik göstermişlere sözüm.Kendimi de aldım tüm yazılanların içine kendimi de gösterdim okun hedefine..
Diyor ki: Hangimiz? sorusu ile başlıyor cümleye.
 "Biz" olmayı başardı,hangimiz çıkarımızı göz ardı ettik,hangimiz yarışta birinci olmak istemedik ki,hangimiz dünyayı değiştirmek için yazılar yazmadık;ama hangimiz aynayı kendi içimize tuttuk.Birine iyi derken hangimiz "yalandan kim ölmüş?"deyimini kullanmadık ya da kaçımız yalandan öldük kahrolup.Bir selamı almayıp veyahut vermeyip ne bileyim işte!kalpazanlık ettirdik başımıza.Neyse ne,dimi ama.İşte kaçımız bunun aksi yönünde kürek çektirdik düşüncemize.
.Bir fikir yazısının nüshası bu,söylenecek o kadar çok şey var ki belki başka bahara.Tek ricam,sakın makale ile karıştırmayın ciddi bir hava yok benim yazımda;ama bakın çevrenizdeki hava var burada!
Valla ben demiyorum,ellerin yalancısıyım.!

“Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler var, yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.” C.P.

"Fikir hırsızcılığına" hayır!

Siz hiç kurtlu kiraz yemek zorunda kaldınız mı?

Nasıl bir soru bu denildiği çınlatıyor kulaklarımı doğru nasıl bir soru nerden çıktı ki şimdi bu.Bilmem aklıma geliverdi işte.Belki de geçen günlerden çıka geldi,vakitlerden geçmiş bir günde dolaşırken Pazar yerinde,küçük bir kız çocuğunun sesini çıkarmadan elindekini ağzına götürüp daha sindirmeden güzel demesi itti beni bu bilinmez cevabın dehlizine.Yediği kiraz,beğendiği kiraz,beğenmek zorunda olduğu kiraz..Belki de beğenmedi.
Yok yok beğendi yani beğenmek zorundaydı,yanındaki iri cüsseli adamla göz göze gelmesi için bilmem kaç tabureye ihtiyaç vardı,onların yokluğuyla beğendi.Güzel dedi,yumuşacık sesiyle çok güzel,bunu alalım derken dahi biliyordu cevabının önemsizliğini.O yalnızca o parayla kaç pamuk şekeri alabileceğini hesaplıyordu içten içe ama nafile şimdilik renginin neden pembe olduğu sorusuyla yetinecekti sadece,zaten bir yanı çürük olan kiraz çoktan çıkmıştı yüreğinin kervanında kurtlu lakabını yemeye.Kurtluydu işte,ah naz denilen üç kelime çok manayı yerleştirebilseydi hayatına,başka küçükler gibi bunu almayalım baba öbüründen alalım diye ağlayabilseydi.Hayat adil davranmıyordu işte..Gün çoktan ağarmıştı kurtlu kirazın peşinde,eve gidilen bayırın yolu çoktan tutulmuştu.Ayın tılsımında üç gölge vuruyordu yere,biri cüssesi iri adamın,biri küçük kızın bir de kurtlu kirazın.Tül perdem uçuşurken küçük kızın ıslak gözlerinde,suskunluğu seçtim ve o yanakların bir gün kuruyacağını kimseye söylemedim,küçük kıza bile.Ama söz verdim.Bir gün pamuk şekerinin niye pembe olduğunu kulağına fısıldayacağıma söz verdim.Bırakalım da hayallerinde kalsın şimdilik pamuk şekeri biz,bize bakalım.
Sahi kaçımız kurtlu kiraz yemek zorunda kaldık ki?
Kaçımız gönlümüzdekileri Pazar tezgahında bırakıp çıktık o bayırı?//(Küçük kıza ithafen)

Şiirden aşağı attım kendimi;
Düşerken düşündüm acaba ölmesem mi?//İ.Tenekeci

''- Bir gün meşhur bir edebiyatçı olacağınızı çocukluğunuzda tahmin eder miydiniz?

- Çocukluğumda da ilk gençliğimde de bir şey olmaya değil olmamaya karar vermiştim. Sözümü tuttum gibime geliyor, siz istediğiniz kadar bana meşhursun deyin.''//Sait FAİK./Söz bitti.

“… bir gün bir bilge, kendi türleriyle uçmayı reddeden iki ayrı cins kuşa rastlar yol kenarında. Hayli merak eder bu iki farklı yaratığın nasıl olup da kendi aileleriyle, ait oldukları yerlerde yaşamak istemediklerini, nasıl olup da bir ‘yabancı’yı kendi kardeşlerine yeğlediklerini. Biri karga, biri leylek... O kadar farklıdır ki kuşlar, ihtimal veremez birbirlerini sevdiklerine, türdeşleriyle değil de birbirleriyle uçmayı yeğlediklerine. Öyle ya, karga dediğin kargalarla uçmalıdır, leylek dediğinse leyleklerle. Yaklaşır ve merakla inceler kuşları. Ta ki her ikisinin de topal olduğunu keşfedinceye kadar. O zaman anlar ki, birlikte kaçar, birlikte uçar, beraber yaşamaları beklenenlerin yanında tutunamayanlar.”

En sahici dostluklar ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır. (Med-Cezir Yazıları, syf:26)//E.Şafak.

Sıradışı olmak için, illa sırayı bozmak gerekmez.//İ.Tenekeci

kalbin üzerinde titreyen hüzün

 'Nasıl herkese duyuruyum da sesimi diyeyim: Bu anlattığınız ben değilim. ben bu anlattığınız değilim. Yusuf'u ben nasıl yerim? Ben Yusuf'u nasıl yerim? Sözünün bu kısmına gelince kurt. nemli gözlerinden boncuk gibi yaşlar dökülmeye başladı. Gri tüylerle kaplı göğsü. ön ayakları ıslandı. Bir ah çekti derinden derine. Islak burnu daha ıslandı. Ve devam etti: Ben şimdi adımı nasıl temize çıkarayım. alnıma sürülen bu kapkara lekeyi neyle. nasıl yıkayayım? Öyle bir leke kideğil bana. yeter kıyametin kopacağı güne değin gelip geçecek tüm torunlarıma.

Tek muradım. bütün yaratılmışların sahibi olan Tanrım. Bu ayıpla yaşatamazsın beni. Ya alsın yeni doğmuş bütün kurt yavrularıyla birlikte canımı. kurt neslinin dalı yaprağı burada kesilsin,ya da adım temize çıksın.

*Geçer akçeleri geçmeze,geçmez akçeleri geçere dönüştüren saklı ve gizli el,zaman.

Kulak ruhun penceresidir!

"Bir isim. Bilenlere sır, bilmeyenlere aşikâr olduğundan beri, 
Bilmeyenlerin bilgiçliğine bakıp gülümsüyorum."//Nazan Bekiroğlu

-Büyüyünce ne olmak istiyorsun?
-Sarraf!İnsan sarrafı.//Tozlu raf araları.

Doğru ile yanlış arasında seçim yapmak kolaydır.

Asıl seçim, iki doğru ya da iki yanlış arasında yapılandır.

Daha doğru ile daha az yanlış olanı seçmektir.//Fanaa

...yine de yalan söyleriz birbirimize veda ederken. Asıl şimdi başlıyor her şey, deriz. Oysa çoğu şey tam o noktada bitmiştir. Bizim için ayrılık yok, deriz ama birbirinden ayrılmayan kuşlardır, onlardır farklı mevsimlerde aynı yere gidenler. Benim için özelsin ve sana dair hiçbir şeyi unutmayacağım, deriz ama ilkokulda beş sene boyunca yanımızda oturan kişinin soyadını bile çok zor hatırlarız yıllar geçince. Her defasında kaybetme endişesiyle daha sıkı sarıldığımız bedenler, gün gelir çekip gider ömrümüzdeki rolü bitmişse eğer.
İşte bu sebeple, hayatım her gün yeni bir ‘ayrılık’ arifesinde, sevemedim vedaları bir kere bile.//A.ÖZKAN-İskele Dergisi-ucun bittiği yer.

Etrafınızda kalbinin ve idrakinin kulağını tıkayanlar çoğaldıysa ya susun ya da susun; hiç olmadı bir de susmayı deneyin...

...Ve kapı zilleri çocukların yetişemeyeceği kadar yüksekte.

Susmuş bir yanardağ. Küllenmiş bir ateş. Akmayan ırmak. Kokuşmuş su.
Söylesene, nerde kayboldun sen? Gülden hangi köşe başında vazgeçtin?
Görünmek istediğin ile göründüğün arasındaki uçurumu fark ettiğinden mi oldu bu?
O zaman mı "Siz gidin, ben gelmiyorum." dedin ilk kez? Ve bu cümlenin içinden bir daha çıkamadın.
Ya da, ne zaman, ters gramerde olsa da aynı kapıya çıkan bir cümle daha kurdun? "Siz kalın, ben gidiyorum." diyip de tası tarağı topladın, ayrıldın eğlenceli kalabalıktan?
Söylesene, nerde kayboldun sen? Gülden hangi köşe başında vazgeçtin?//Nazan Bekiroğlu

...!

Söylenen nedenlerde söylenmeyen sonuçlar ararsan;aradığın yerde kaybolursun!.Zahir(H.)

Neden Yazar İnsanoğlu?

Nedir bizi kalem tutmaya iten,hoşumuza gittiğinden midir beyaz kağıtla göz göze gelmek ya da harflerin kombinasyonunu görmek için mi tüm bu uğraş..Belki beriki belki öteki,bilinmezliğin dehlizi.Bilinen o ki,herkesin vardır içinde taşıdığı soyut yükleri.Yorulurlar kimi zaman;ama farklıdır hepsinin kervansarayları.Kimisi  vurur kendini yollara,kimisi de alır kuş tüyüğünü eline.O an başlar kum tanecikleri eksilmeye zamandan,kumlar dökülür o yazar,o yazar kumlar dökülür.Kumlar eksilmeden almalı kalemi ele.

Zahir(H.)

Tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanı derler ya,tilki döndü;lakin dükkan çoktan kapandı..işte o misal.//Zahir(H.)

Hastane önünde incir ağacı..

Hastane Önünde İncir Ağacı
Komşu kızı ile beşik kertmesi olan bir genç askerde vereme yakalanır. Hava değişimi olarak Yozgat'a (Akdağmadeni) gelir. Sözlüsünün ailesi gence kızlarını göstermek istemez. Genç tedavi için İstanbul'da hastaneye yatar, pencereden gördüğü incir ağacından aldığı ilhamla aşağıdaki türküyü söyler.Yakalandığı amansız hastalıktan kurtarılamayarak hastanede ölür. Ailesi cenazesini Yozgat'a getiremez.İstanbul'da kalır.

Hastane önünde incir ağacı

Doktor bulamadı bana ilacı

Baş tabib geliyo zehirden acı

 Garip kaldım yüreğime dert oldu

 Ellerin vatanı bana yurt oldu

 Mezarımı kazın bayıra düze

Benden selam söyleyin sevdiğim gıza

Başına koysun, karalar bağlasın

Gurbet elde kaldım diye ağlasın 

valizimi hazırlamama yardım et
kelimeleri sol tarafa koy
söylenmemiş olanları,yürünmemiş yolların yanına..//A.URAL

Yaşamak yorduğun da,anlaşılmadığında araya bir ayraç koyup dinlenmeli biraz..

Mutluluk bazen 25 kuruştur. Kimilerine trilyonlar yetmezken.(!)

Kim demiş su nakış tutmaz diye..

17 AĞUSTOS Depremi Ertesileri..

17 Ağustos gecesi meydana gelen can alarak canlar yakan depremi yukarıda iki ayrı bakış açısıyla okuduk.Okumak,o şiddetle meydana gelen acıyı yüklenmemize ortam hazırlamasa da taşınan yüklere yardımcı olmamıza engel değil.Yan şehrimizde binası üzerine yıkılan insanlar akrabamız değil diye duyarsız kalmak hangi fıtrata sığar.Emziği ağzından düşmüş bebeği avutacak annesi yoksa yanında biz nasıl çatımızın altında uyuyabiliriz..

Ayrı gazetelerde yayınlanan her okuduğumuzda yüreğimizde volkan etkisi yapan bu haberi,iki ayrı kalemden döküldüğünü anlayabiliyoruz.Bu haberleri 5 temel soru çerçevesinde incelemek gerekirse:

1)Bu haberler kim tarafından oluşturulmuştur?

Bu haberi oluşturmak için fotoğraflardan,kelimelerden yararlanılmıştır.Foto muhabirleri deprem akabinde olay yerinde gözlem yaparak gördüklerini fotoğraflandırmışlardır.Onların yanı sıra muhabirler,gazete yazarları olay hakkındaki tüm verileri toplayıp ortaya haberin çıkmasını sağlamışlardır.

2)Dikkat çekmek için hangi teknikler kullanılmış?

Öncelikle gazeteyi elimize aldığımızda habere dikkat çekmek için;iri puntolu,koyu renkli yazılar kullanılmıştır.Bunun yanı sıra Sabah gazetesinde;yaşanan olayı kelimelerle hissettirmek için başlık kısmında farklı bir yazı stili kullanılmıştır.Böyle önemli bir haberi tüm herkese duyurmak için deprem sabahı haber,gazetenin ilk sayfasına basılmıştır.Dikkatin dağılmasını önlemek ve yazılanların doğruluğunu ispat etmek için ise olayla ilgili fotoğraflara yer verildiğini görüyoruz.

3)Başkaları bu  haberi daha farklı nasıl anlamlandırmış olabilir?

Aynı haberi farklı kişilerin farklı bakış açısıyla yazdığını görüyoruz.Sabah gazetesi yazarına baktığımızda;olayın bilimsel olarak ispat edilebilecek boyutlarını yazmış,yorumu geri planda bırakmıştır.Depremin hangi şehirlerde,ne kadar sürdüğü,kaç şiddetinde gerçekleştiği üzerinde durmuştur.Star gazetesi yazarına baktığımızda ise olayın çok farklı boyutlarının üzerine vurgu yaptığını görüyoruz.Sabah gazetesi yazarının yok denecek nitelikteki yorum gücünün aksine Star gazetesi yazarı olaya yorum penceresinden bakmıştır.6.7 şiddetinde gerçekleşen depremi sayısal olarak ifadeyle sınırlandıran Sabah gazetesi'nden farklı olarak Star gazetesi şiddetin etkisinin,sonuçlarının,yaktığı canların üzerinde durmuş.Canı yanan insanların durumuna eşlik edebilmek için,onların durumuyla empati kurmaya yarayacak bir dil kullanmıştır.Yaşanan depremin büyüklüğünün altını çizmek içinde;tarihte önemli bir yer tutan,büyük kayıplar verilen Çanakkale Savaş'ından sonra ikinci kayıp sebebi olduğunu belirtmiştir.

4)Bu haberlerde hangi bakış açıları ön planda tutulmuştur?

Her iki haberde gözlemci bakış açısı hakimdir.Olayı yalnızca gözlemleyerek yazan kişiler tarafından oluşturulmuştur.Bu yüzden her iki gazete de olayın farklı boyutları ele alınmıştır.Sabah gazetesinde depremin sonucunda meydana gelen maddi kayıplar üzerinde durulurken(yanan evler,yıkılan evler..vs.)Star gazetesi ise maddi kayıpları arka plana atmış,manevi çöküşlerin,manevi yıkıntıları ele almış,kalemiyle dertlere ortak olmuştur.

5)Bu haberlerde neler amaçlanmış olabilir?

Her iki haberde amaçlanan;en kısa zamanda,yaşanan bu felaketi tüm herkese duyurmak,gerekeni el birliğiyle yapmayı sağlamaktır.

Henüz vaktin varken tomurcukları topla. Zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen çiçek yarın ölüyor olabilir.Ölü Ozanlar Derneği

 Hala anlayamadınız değil mi? Önemli olan haklı ya da haksız olmak değil. Kavganın kazananı yoktur. Ya kaybedersiniz ya da daha çok kaybedersiniz. Önemli olan kalp kırmamak. Önemli olan yargılamadan, karşılıksız sevebilmek ve iyilik edebilmek.Haklı bile olunsa özür dileyecek kadar asil olmak.Bilge olmaktır.Egonuzu kontrol edemediğiniz sürece, o sizi kontrol etmeye devam edecek. Böyle olduğu sürece tüm dünya sizin bile olsa asla mutlu olamazsınız!

Gerçekten de öyle olmuştu. Sonsuza götüren bir denizin kıyısına varmıştım.
O zaman anladım ki, susmak bir cüsse işi. Derin denizlerin işi.
Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor.
Anladım ki susan her şey derin ve heybetli.
                                                  Şems-i Tebrizi

İNTERNETİ DOĞRU KULLANIYOR MUYUZ? İNTERNET BAĞIMLISI MIYIZ? ÇOCUKLARIMIZ VE GENÇLERİMİZ RİSK ALTINDA MI?

 Ülkemizde internet kullanımı, yetişkinler ve özellikle çocuklar arasında hızla yaygınlaşırken, güvenliği olmayan bir ağın, çocuklarımızı istenmeyen yönlere itmemesi için, zaman kaybetmeden gerekli yasal düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Çocuklarınız ister Internet konusunda deneyimsiz isterse birer bilgisayar kurdu olsunlar, onların büyürken geçtikleri farklı yaşlardaki ve yaşamlarının çeşitli dönemlerindeki Internet kullanımını yönlendirebilmek onların sağlıklı gelişimleri açasından çok önemlidir. Bu yüzden öncelikle ebeveynlerin çok dikkatli ve denetimli olmaları gerekmektedir. İnternetin olumsuz etkilerini aza indirmek için kamuoyu ve ebeveynler bilinçlendirilmelidir. İnternetin yararlı bir iletişim aracı halinde kullanılması için özellikle eğitim kurumlarında bu konular yeniden gözden geçirilmelidir. İnternet kafelerin sağlıklı mekan olmaları sağlanmalıdır. Bu ortamlarda mutlaka denetim olmalıdır. İnternet kafeleri işletenlerin olabilecek olası problemlere karşı  oldukça duyarlı olmaları gerekmektedir. Bu ortamlar Sadece kar amacı güden bir ticari kuruluş olmamalıdır. Bu işletme sahiplerinin özellikle çocuklarımıza yönelik doğru ve etkili disiplinleri kullanacak, onları yanlış davranışlara karşı olumlu bir şekilde uyaracak, sağlıklı ve bilinçli gençlerin çoğalmasına yardımcı olabilecek düzeyde eğitimli kişilerin olması önemlidir. Ailelerin çocuklarının internet kullanımlarını bilinçli bir şekilde takip etmeleri onların sağlıklı birey olarak gelişimleri için oldukça önemlidir. Bu durum aynı zamanda ailelerinde bu çağ mucizesi internet hakkında oldukça bilinçli olmalarını gerektirir. Aksi takdirde internet başında gereksiz fazla zaman geçirme hem fiziksel hem de ruhsal bir takım olumsuz etkilere sebep olacaktır. Eğer çocuklarımız eğitim(okul, çocuk esirgeme ve sosyal hizmetler kurumu, v.s. gibi) ortamlarında da internet imkanı buluyorlarsa aynı derece de sorumluklar eğitimcilere, yöneticilere, devlete ve yine ebeveynlere kalmaktadır. İnterneti kötü amaçlarla kullanan kişilerin insanlar ve özellikle çocuklar üzerinde yol açtığı tahribat, son yıllarda, bir dizi araştırmanın da konusu olmuştur. Bir internet kullanıcısı olarak bize düşen en büyük görev ise bilinçli bir kullanıcı olmak.Ölçüyü kaçırmamak gerekiyor, internette gezinmek çok güzel ancak bağımlısı olmak ise çok zararlı. Bu da internetin faydalı yönlerinin yanında zararlı yan etkilerinin olabildiğini göstermektedir. Toplum olarak interneti doğru kullanma bilincimiz mutlaka oluşmalıdır. Aksi takdirde çocuklarımız olumsuz cinsel bilgiler, şiddet davranışları, alkol ve sigara alışkanlıkları, kumar, sağlıksız beslenme alışkanlıkları gibi istenilmeyen alışkanlıklar edinebilirler. Özellikle bilgisayar önünde uzun süreler harcanması gelişim çağında olan çocuklarda duruş ve oturuş pozisyonlarına bağlı olarak iskelet-kas sisteminde hasarlara, görme problemlerine, elekromanyetik radyosyon problemlerine, yaratıcı ve zihinsel gelişim risklerine, dil becerilerinde gerilemeye ve bazı çocuklarda epilepsi nöbetlerine ayrıca  okumaya dayalı akademik başarıda düşmeye, beyin gelişiminde problemlere sosyal gelişimde olumsuzluklara da neden olabilmektedir.

KAYNAK
Makalenin tamamına şu adresten ulaşabilirsiniz:http://scholar.google.com.tr/scholar?hl=tr&q=%C4%B0NTERNET%C4%B0+DO%C4%9ERU+KULLANIYOR+MUYUZ

PROBLEM DURUMU: İNTERNET BAĞIMLILIĞI VE  ÇOÇUKLARIMIZIN DOĞRU İNTERNET KULLANIMI 

ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Bir Bildiriminiz Var!

Yüzünüzün güldüğünü görür gibiyim.Peki ya bir mektubunuz var deseydim..Muhtemelen şaşıracaktınız.Kimden?diyecektiniz.Bu devirde mektup mu kaldı?..Bugüne ait bir iletişim aracı değilmiş gibi cümleler kuracaktınız.Aslında haklısınız.Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz değil mi?.

Bildirim diyorum;çünkü günümüzde en yaygın kullanılan kelimeler arasında.Yüzümüzün gülümsemesine sebep,günümüzün güzel seçmesinde etken.Bir halk otobüsünde dahi "durumumu ... kişi beğenmiş."gibi sırasız,bağımsız ve anlamsız cümlelere şahit olabilirsiniz.Evet evet istemli istemsiz bu cümlelerin patenti bize ait.Odalarında internet bulunan çocuklarımızın,oda dışında da sanal alemi aratmayacak cinsten büyükleri var.Geleceğimizi emanet edeceğimiz çocuklarımızı böyle ortamlarda yetiştiriyoruz maalesef.Aslında bir tek onlar değil,farkında olmadan biz de bu girdabın içindeyiz.Bu yüzden internetin gerektiğinde kullanılması gerektiğini öğretemedik.Paralarını kitaphaneler de değil,internet cafelerde harcamalarında,zamanlarını oyun başlarında telef etmelerinde,arkadaşlıkları,dostlukları sanal ortamlarla bağdaştırmalarına sebep olduk sanırım.Günümüzdeki hastalıklardan biri olan "obeziteye" de biz sebep olduk.Kabullenemiyoruz değil mi?Ama hakikat bu.Ders yapıyor bahanesiyle saatlerce bilgisayar başında gözleri şişen çocuklarımız yemek yemeyi unutmasın diye ne bulduysak koyduk önlerine..Arkadaşının var mahrum kalmasın diye erken yaşta tanıştırdık teknolojiyle.Aslında iyi niyetten;yalnızca sonunun buralara dayanacağını bilemedik o kadar.

Peki ya mutlu sona ulaşmak için neler yapmalıyız?

- Internet'e bağlı olan bilgisayarları, açık bir alanda ve çocukların yatak odalarının dışında tutmak.

-Ebeveynlerin diğer arkadaşları ve etkinlikleri hakkında konuştukları gibi, çocuklarla çevrimiçi arkadaşları ve etkinlikleri hakkında konuşmak.

 -Çocuklarınızın yabancılarla konuşmalarını engellemek için, anlık ileti listeleri hakkında konuşmak.

-Çevrimiçi ortamda edindikleri arkadaşlarla asla gerçek yaşamda buluşmayı kabul etmemeleri konusunda ısrar etmek.

- Çocukların sık ziyaret ettiği Web sitelerini öğrenmek. Çocukların saldırgan içerik taşıyan siteleri ziyaret etmemesini ya da kişisel bilgilerini ya da fotoğraflarını kimseye iletmemelerini sağlamak.

-Çocuklarla çevrimiçi kumarı ve olası risklerini tartışmak. Çevrimiçi kumar oynamalarının yasadışı olduğunu anımsatmak.

En önemlisi de;İnterneti günlük yaşamamızdan uzak tutmalıyız.Özellikle zaman kaybı olan "sosyal ağ"sitelerini.Hem çocuklarımızı,hem geleceğimizi sanallaştırmayalım.!

 

"Bazen yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,

Güneş kucağındadır, bilemezsin.

Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,

Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.

Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.

Uçar gider, koşsan da tutamazsın .."

                                       William Shakespeare

 Hala en güzel hikayeleri dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara mı anlatmaktasın? ve sen hala sağırlar ordusuna senfoniler mi çalmaktasın? 

                                                                        Nazan BEKİROĞLU

“Bu susmalar bilmenin susmalarıdır, bilmemenin değil, sözün yetmediği yerdeki bilmenin. Bitişin değil, başlangıcın, tükenişin değil hazinenin. Susarak söylemek bu işte: “Cana can katan sözü susarak söylemek daha iyidir.” Nasıl? Sözün ihanetine uğramadan, üzerinden sözcük geçmeden, söylemenin üzerine bir sözcük değmeden.”//Nazan BEKİROĞLU

Ne içindeyim zamanın;

Ne de büsbütün dışında.//Ahmet H. TANPINAR

FARKINDA MISINIZ?BİLMEM..

Eğer yeniden başlayabilseydim yaşama,

İkincisinde, daha çok hata yapardım.

Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.

Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,

Çok az şeyi ciddiyetle yapardım.

Temizlik sorun bile olmazdı asla. 

Daha çok riske girerdim.

Seyahat ederdim, daha fazla.

Daha çok güneş doğuşu izler,

Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.

Görmediğim birçok yere giderdim.

Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.

Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.

Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.

Elbette mutlu anlarım oldu ama,

Yeniden başlayabilseydim eğer, 

yalnız mutlu anlarım olurdu.

Farkında mısınız bilmem. 

Yaşam budur zaten:Anlar, sadece anlar. 

Siz de anı yaşayın.

Hiç bir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan gitmeyen insanlardandım ben.

Yeniden başlayabilseydim eğer, hiç bir şey taşımazdım.

Eğer yeniden başlayabilseydim, ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.

Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.

Bilinmeyen yollar keşfeder, 

güneşin tadına varır,

Çocuklarla oynardım, 

bir şansım daha olsaydı, eğer.

Ama işte 85’indeyim 

ve biliyorum...Ölüyorum...

Jorge Luis Borges 

İki tür nokta var ; biri önüne ve ardına bakar , biri ardına bakmaz ardını noktalar.//Özdemir Asaf

KAVAK AĞACI İLE KABAK

Ulu bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş. Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış. Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelmiş. Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa:
-Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?
-On yılda, demiş kavak.
-On yılda mı? Diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak.
-Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim bak!
-Doğru, demiş kavak.
Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgârları başladığında kabak üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış. Sormuş endişeyle kavağa:
-Neler oluyor bana ağaç?
-Ölüyorsun, demiş kavak.
-Niçin?
-Benim on yılda geldiğim yere, iki ayda gelmeye çalıştığın için.
1.Ders: Çalışmadan emek harcamadan gelinen nokta başarı sayılmaz. Kolay kazanılan, kolay kaybedilir. Her işte alın teri ve emek şarttır.

BARDAK MISIN?GÖL MÜ?

Ustaların çıraklarına sadece edindikleri mesleği, zanaatı değil hayatı da öğrettikleri, en geniş ve gerçek anlamıyla öğretmen oldukları dönemde Hintli bir ahşap ustası yaşıyordu. Bu ustanın çırağı büyüdü, ahşap işlemeyi ve hayatı öğrendi, kendi işini kurup başlattı. Bir süre sonra dostlarından biri oğlunu getirdi, ustadan onu yanına çırak almasını istedi.

Fakat bu çırak sürekli yakınıp duran, her şeye bozulan bir çocuk çıktı. Tahta getirmeye gidiyor, döndüğünde ellerine kıymık battığından uzun uzun yakınıyordu. Bir iş teslim etmeye gidiyor, döndüğünde yoldan, sıcaktan, müşterinin tavrından yakınıyordu. Usta çocuğa bir şeyler anlatmaya çalışıyordu ama sözlerinin hiçbir etkisi olmuyordu.

Bir gün usta çırağını köye tuz almaya gönderdi. Çırak ustasının söylediği gibi, tuzu alıp döndü. Usta bir bardak su getirmesini söyledi. Çırak bir bardak suyu da getirdi. Usta, Şimdi o tuzu suyun için at” dedi. Çırak ustasının söylediğini yaptı.Sonra usta “Şimdi o suyu iç” dedi. Çırak suyu içti ve tabii ki içer içmez de tükürdü. Öfkeyle ustasına bakarken, usta “Nasıldı tadı” diye sordu. Çırak nefretle, “Çok acı” dedi.

Usta çocuğa “Tuzu yanına al gel, gidiyoruz” dedi. Çırak ustasının peşine takıldı. Bir süre sonra civardaki gölün kıyısına geldiler. Usta çırağa “Bütün tuzu göle dök” dedi. Çırak söyleneni yaptı. Usta “Şimdi gölün suyundan iç” dedi. Çırak içti. “Suyun tadı nasıldı” diye sordu usta. Çırak, “Çok güzeldi” dedi. “Peki tuzun acısını hissettin mi” diye sordu bu kez de.Çırak “hayır” dedi.

Usta çırağı karşısına oturtup anlattı: “Hayattaki bütün olumsuzluklar işte bu bir avuç tuz gibidir. Eğer sen küçük bir bardak su isen, nasıl tuzun bütün acısını tattıysan, hayatın bütün olumsuzluklarından da öyle etkilenirsin. Eğer sen kişiliğinle ve gönlünle bu önümüzdeki göl gibi isen, hayatta karşılaşabileceğin bütün olumsuzluklar seni, o bir avuç tuz gölün suyunu nasıl etkilediyse öyle etkiler, bir bardak suda tattığın acıyı vermez sana.

Seçim senindir: “Ya bir bardak su olacaksın ya da göl…”